หนึ่งในห้าของผู้ใหญ่ในสหรัฐฯ จะประสบกับอาการป่วยทางจิตตลอดชีวิต ตามรายงานของ National Alliance of Mental Health แต่การรักษามาตรฐานอาจทำงานได้ช้าและทำให้เกิดผลข้างเคียง เพื่อหาทางออกที่ดีกว่า นักวิจัยของเวอร์จิเนียเทคได้เข้าร่วมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของการวิจัยเกี่ยวกับกลุ่มยาที่ถูกสั่งห้ามใช้มายาวนาน ซึ่งสามารถต่อสู้กับความเจ็บป่วยทางจิตได้หลายรูปแบบ และในหนูทดลอง ได้รับผลลัพธ์ที่ยาวนานจากการใช้ยาเพียงครั้งเดียว
Chang Lu ศาสตราจารย์ด้าน วิศวกรรมเคมีแห่งวิทยาลัย
วิศวกรรมศาสตร์ของ Fred W. Bull ใช้กระบวนการที่ห้องทดลองของเขาพัฒนาขึ้นในปี 2015 กำลังช่วยผู้ทำงานร่วมกันที่มหาวิทยาลัย Virginia Commonwealth ศึกษาผลกระทบทางอีพีจีโนมิกของประสาทหลอน การค้นพบของพวกเขาให้ข้อมูลเชิงลึกว่าสารที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม เช่น ไซโลไซบิน มอมเมา LSD และยาที่คล้ายคลึงกันอาจบรรเทาอาการของการเสพติด ความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า และโรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจได้อย่างไร ดูเหมือนว่ายาจะออกฤทธิ์เร็วกว่าและออกฤทธิ์นานกว่ายาปัจจุบัน ทั้งหมดนี้มีผลข้างเคียงน้อยกว่า โครงการขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์จีโนมของลู กระบวนการของเขาช่วยให้นักวิจัยใช้ตัวอย่างเนื้อเยื่อขนาดเล็กมาก ไปจนถึงเซลล์หลายร้อยถึงพันเซลล์ และสรุปผลที่มีความหมายจากตัวอย่างเหล่านั้นได้ กระบวนการที่เก่ากว่านั้นต้องการขนาดตัวอย่างที่ใหญ่กว่ามาก ดังนั้นแนวทางของ Lu จึงช่วยให้สามารถศึกษาโดยใช้วัสดุเพียงเล็กน้อยจากบริเวณเฉพาะของสมองของหนู และการดูผลกระทบของประสาทหลอนต่อเนื้อเยื่อสมองเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง
นักวิจัยสามารถทำการทดลองทางคลินิกในมนุษย์กับสารดังกล่าว เก็บตัวอย่างเลือดและปัสสาวะ และสังเกตพฤติกรรมต่างๆ ได้ Lu กล่าว “แต่ประเด็นก็คือ ข้อมูลพฤติกรรมจะบอกคุณถึงผลลัพธ์ แต่มันไม่ได้บอกคุณว่าทำไมมันถึงได้ผลในทางใดทางหนึ่ง” เขากล่าวแต่การดูการเปลี่ยนแปลงของโมเลกุลในแบบจำลองของสัตว์ เช่น สมองของหนู ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถค้นหาสิ่งที่ Lu เรียกว่ากล่องดำของประสาทวิทยาศาสตร์เพื่อทำความเข้าใจกระบวนการทางชีววิทยาในที่ทำงาน แม้ว่าสมองของหนูจะแตกต่างจากสมองของมนุษย์มาก แต่ Lu กล่าวว่ามีความคล้ายคลึงกันมากพอที่จะเปรียบเทียบได้อย่างถูกต้องระหว่างทั้งสอง
เภสัชกรของ VCU Javier González-Maeso ทำอาชีพเกี่ยวกับ
การศึกษายากล่อมประสาท ซึ่งถูกสั่งห้ามหลังจากการใช้ยาเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจเป็นที่นิยมในทศวรรษที่ 1960 แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หน่วยงานกำกับดูแลได้เริ่มอนุญาตให้มีการวิจัยเกี่ยวกับยาเพื่อดำเนินการต่อไป González-Maeso กล่าวว่า ในงานของนักวิจัยคนอื่นๆ โดยหลักเกี่ยวกับแอลไซโลไซบิน ซึ่งเป็นสารที่พบในเชื้อรามากกว่า 200 สายพันธุ์ González-Maeso กล่าวว่า ประสาทหลอนได้แสดงให้เห็นถึงความหวังในการบรรเทาภาวะซึมเศร้าและโรควิตกกังวลที่สำคัญ “พวกมันทำให้เกิดผลกระทบอย่างลึกซึ้งในการรับรู้” เขากล่าว “แต่ฉันสนใจว่ายาเหล่านี้กระตุ้นพฤติกรรมของหนูได้อย่างไร”
เพื่อสำรวจพื้นฐานจีโนมของเอฟเฟกต์เหล่านั้น เขาร่วมมือกับลูในการศึกษาร่วมกันของ Virginia Tech – VCU ทีมของ González-Maeso ใช้ 2,5-dimethoxy-4-iodoamphetamine หรือ DOI ซึ่งเป็นยาที่คล้ายกับ LSD โดยให้หนูที่ได้รับการฝึกฝนให้กลัวสิ่งกระตุ้นบางอย่าง ห้องปฏิบัติการของ Lu ได้วิเคราะห์ตัวอย่างสมองสำหรับการเปลี่ยนแปลงของ epigenome และการแสดงออกของยีน พวกเขาค้นพบว่าการเปลี่ยนแปลงของ epigenomic มักจะอยู่ได้นานกว่าการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของยีน ดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับผลกระทบระยะยาวของประสาทหลอน
หลังจากได้รับ DOI หนึ่งครั้ง หนูที่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อความกลัวจะไม่ตอบสนองต่อพวกมันด้วยพฤติกรรมวิตกกังวลอีกต่อไป สมองของพวกเขายังแสดงผลกระทบ แม้ว่าจะไม่สามารถตรวจพบสารในเนื้อเยื่ออีกต่อไป Lu กล่าว การค้นพบนี้ตีพิมพ์ใน Cell Reports ฉบับเดือนตุลาคม
เป็นการพัฒนาที่มีความหวังสำหรับผู้ที่เจ็บป่วยทางจิตและคนที่รักพวกเขา ในความเป็นจริงไม่ใช่แค่วิทยาศาสตร์เท่านั้นที่ดึง Lu มาที่โครงการนี้
สำหรับเขามันเป็นเรื่องส่วนตัวเช่นกัน
“พี่ชายของฉันป่วยเป็นโรคจิตเภทในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นฉันจึงรู้สึกทึ่งกับสุขภาพจิตมาโดยตลอด” ลูกล่าว “และเมื่อฉันพบว่าแนวทางของเราสามารถนำไปใช้กับกระบวนการเช่นนั้นได้ นั่นคือ ว่าทำไมฉันถึงตัดสินใจทำวิจัยด้านประสาทวิทยาศาสตร์สมอง” González-Maeso กล่าวว่าการวิจัยเกี่ยวกับยากล่อมประสาทยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น และยังมีงานอีกมากที่ต้องทำก่อนที่การรักษาที่ได้จากยาเหล่านี้จะสามารถใช้ได้อย่างกว้างขวาง
credit: seasidestory.net libertyandgracereformed.org monalbumphotos.net sybasesolutions.com tennistotal.net sacredheartomaha.org mycoachfactoryoutlet.net nomadasbury.com womenshealthdirectory.net sysconceuta.com
